Mijn reis van IK naar MIJ – een verhaal van thuiskomen

Er was een tijd waarin ik geloofde dat ik mezelf was.

Ik kende mijn verhaal, mijn talenten, mijn overtuigingen.
Ik wist waar ik vandaan kwam, waar ik naartoe ging,
en ik kon het allemaal goed uitleggen.
Sterk, verantwoordelijk, bewust —
Dat dacht ik toch.

Maar diep vanbinnen leefde er iets anders.
Een stille stem.
Een fluistering die ik lang genegeerd had.
Want zolang mijn leven ‘klopte’ aan de buitenkant,
was het veilig om niet te voelen wat daaronder leefde.

Toch begon het te wringen.

Er waren momenten waarop alles stilviel.
Waarin de controle uit mijn handen glipte.
Waarin het masker scheurde
en ik mezelf betrapte op leegte, op uitputting, op verdriet dat nergens naartoe kon.

En ik begon te beseffen…
Dat die versie van mij —
de IK die ik had opgebouwd —
nooit echt vrij was geweest.
Ze had me beschermd, ja.
Maar ze hield me ook gevangen.

De IK: een identiteit gebouwd op overleven

Mijn IK leefde in mijn hoofd.
Ze dacht veel, voelde weinig.
Ze had alles onder controle, maar geen echte verbinding.
Ze was loyaal, perfectionistisch, krachtig —
maar diep vanbinnen bang om echt gezien te worden.

Mijn lijf was gespannen.
Mijn bekken dicht.
Mijn emoties vastgezet.
En mijn ziel…
verstopt onder lagen van doen, bewijzen, dragen.

Lang dacht ik: “Zo ben ik gewoon.”
Maar ik vergiste me.
Dit was niet wie ik ben.
Dit was wie ik dacht dat ik moest zijn.

De weg naar MIJ

Wat volgde, was geen rechte lijn.
Het was een afpellen.
Een sterven in stukjes.
Elke keer als ik durfde toegeven:
“Dit klopt niet meer.”
“Dit ben ik niet.”
“Dit doet pijn.”

Ik leerde zakken.
Uit mijn hoofd. In mijn lijf.
Naar mijn bekken, mijn adem, mijn voelen.
Ik liet mezelf toe te rouwen. Te schreeuwen. Stil te zijn.
Ik liet het oude langzaam los —
de verhalen, de rollen, de zekerheden.

En daar,
in de ruimte die ontstond,
werd MIJ voelbaar.

Zij was geen concept.
Geen identiteit.
Geen rol.

Zij was aanwezigheid.
Zij was zacht en krachtig tegelijk.
Zij wist zonder woorden.
Zij hoefde niets te bewijzen.
Zij was gewoon… aanwezig.

Nu ben ik hier – en begeleid ik anderen op dit pad

Mijn reis van IK naar MIJ heeft me niet lichter gemaakt in de zin van makkelijker.
Maar wel dieper. Vrijer. Eerlijker. Waarachtiger.
Ik voel. Ik leef. Ik kies. Ik ben.
Niet perfect. Maar echt.

En dat is wat ik jou gun.
Niet een betere versie van je oude zelf,
maar een thuiskomen in wie je werkelijk bent.

Niet meer weten wie je bent,
maar zijn wie je bent —
zonder verhaal.

Van hoofd naar hart.
Van controle naar overgave.
Van IK naar MIJ.

Welkom bij Gewoon ZIJN, waar we samen op reis gaan naar de kern van wie jij werkelijk bent